من نه عاشق بودم
و نه محتاج نگاهي که بلغزد بر من
من خودم بودم و يک حس غريب
که به صد عشق و هوس مي ارزيد
من خودم بودم و دستي که صداقت مي کاشت
گر چه در حسرت گندم پوسيد
من خودم بودم و هر پنجره اي
که به سرسبزترين نقطه بودن وا بود
وخدا مي داند
سادگي از ته دلبستگي ام پيدا بود
من نه عاشق بودم
و نه دلداده گيسوي بلند
و نه آلوده به افکار پليد
من به دنبال نگاهي بودم
که مرا از پس ديوانگي ام مي فهميد
آرزويم اين بود
دور اما چه قشنگ
تا روم تا در دروازه تور
تا شوم چيده به شفافي صبح
من به دنبال نگاهي هستم که مرا از پس ديوانگيم مي فهمد