روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت

زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت 

چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم

آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت 

روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود

مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت 

او کسی بود که از غرق شدن می ترسید

عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت  

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد

دختري  ساده که یک روز کبوتر شد و رفت